Share
ဒီလိုမိသားစုေလးတစ္စုရွိတယ္။ အမ်ဳိးသားက အလယ္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာ၊ အမ်ဳိးသမီးက ၾကယ္သီးအေရာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ ေထာင္ထားတယ္။ သမီးက အလယ္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္တယ္။
အမ်ဳိးသားက ေက်ာင္းစာျပ၊ အားလပ္ရင္ စာၾကည့္တိုက္ေျပးၿပီး ကိုယ့္စိတ္ဝင္စားတဲ့စာဖတ္ေတြ ရွာဖတ္တာကလဲြလို႔ တျခားႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာမရွိခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ အားေနရင္ေတာ့ မိန္းမဖြင့္ထားတဲ့ ၾကယ္သီးဆိုင္မွာ သြားထိုင္တတ္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးကလည္း ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမားမရွိဘူး။ ဆိုင္မွာ ၾကယ္သီးေတြအျပင္၊ ေခါင္းစည္းႀကိဳး၊ ဆံညႇပ္ရင္ထိုးစတဲ့ ဖန္စီပစၥည္းေလးေတြ တင္ထားတယ္။ သမီးကလည္း စာေတာ္တယ္မဆိုသာေပမယ့္ စာေမးပဲြတိုင္းေအာင္တယ္။ ဆုေတာ့ မရဖူးဘူး။ သူတို႔မိသားစုက ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔ရက္ေတြကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္း၊ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ သာမန္မွ်သာ ျဖတ္သန္းေနၾကတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူက မိန္းမကိုေျပာတယ္။ သူ အသစ္အဆန္းတစ္ခုေတြ႔ထားတယ္တဲ့။ ဘာအသစ္အဆန္းလဲလို႔ မိန္းမကေမးေတာ့... မေန႔က စာၾကည့္တိုက္မွာ သူစာအုပ္ေတြရွာဖတ္ရင္းက ကမာၻ႔ထိပ္တန္း ကုမၸဏီ(၅ဝဝ)က ေၾကညာထားတဲ့စာရင္းကို ဖတ္မိခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။ အဲဒီကမာၻ႔ထိပ္တန္းကုမၸဏီေတြက တစ္လမ္းတည္းသြားသူေတြျဖစ္တယ္။ ေယာက္်ားရဲ႕အေျပာကို မိန္းမကနားမလည္ေတာ့ ေယာက္်ားက ဒီလိုရွင္းျပတယ္။
"ဥပမာ-- ခင္က ၾကယ္သီးေရာင္းတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဆိုင္မွာ ၾကယ္သီးပဲတင္မယ္။
ဆိုင္ကိုနည္းနည္းထပ္ခ်ဲ႕ၿပီး ၾကယ္သီးမ်ဳိးစံုတင္တယ္။ တျခားဘာပစၥည္းမွ မတင္ဘူး"
"ဒါက ဘာမ်ားဆန္းသစ္လို႔လဲ? ဒါက သီးသန္႔ဆိုင္ဖြင့္တာပဲ မဟုတ္လား?" လို႔ မိန္းမကထပ္ေမးေတာ့ ေယာက္်ားအေျဖမရွိခဲ့ဘူး။
ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါဟာ သီးသန္႔ဆိုင္သေဘာမ်ဳိးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုသီးသန္႔ဆိုင္ဖြင့္တာနဲ႔ အဲဒီကုမၸဏီ(၅ဝဝ)က ကမာၻ႔ထိပ္တန္းကုမၸဏီ စာရင္းဝင္ေတြျဖစ္ေနမွန္း ေယာက္်ားကနားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ ထူးျခားမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္လို႔ သူေတြးမိတယ္။
အဲဒီလို အသစ္အဆန္းတစ္ခုကို သူေတြ႔ၿပီး ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ေတြကို သူစူးစမ္းေလ့လာခဲ့ျပန္တယ္။ ကမာၻ႔ ပထမထိပ္တန္းဝင္ လက္လီအေရာင္းဆိုင္ Wal-Martကုမၸဏီအေၾကာင္းကို သူရွာဖတ္ခဲ့တယ္။ Wal-Martကုမၸဏီဟာ လက္လီပဲေရာင္းတယ္။ ဝင္ေငြဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အိမ္ၿခံေျမေရာင္းဝယ္မႈထဲ မဝင္ခဲ့ဘူး။
ေနာက္ General Motors (GM) ကားကုမၸဏီကို သူဆက္ရွာဖတ္ျပန္တယ္။ GMကားကုမၸဏီက ဒုတိယထိပ္တန္းဝင္လို႔ဆိုရမယ္။ ႏွစ္(၁ဝဝ)အတြင္းမွာ ကားနဲ႔ ကားအပိုပစၥည္းေတြကိုပဲ ထုတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္၊ သေဘာၤေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကို မထိမတို႔ခဲ့ဘူး။
ကမာၻ႔သူေဌးစာရင္းဝင္ ဘီလ္ကိတ္အေၾကာင္းကိုလည္း သူရွာေဖြဖတ္ရႈၾကည့္ျပန္တယ္။ ဘီလ္ကိတ္ဟာ လမ္းတစ္လမ္းကိုပဲ အဆံုးေလွ်ာက္သြားတာကို သူေတြ႔ရတယ္။ ေငြေၾကးဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေဆာ့ဝဲလ္ကိုပဲ ဘီလ္ကိတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေငြေၾကးရႏိုင္တဲ့ တျခားလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ခဲ့ဘူး။
စာေတြဖတ္ၿပီး သူစဥ္းစားတယ္... အာရံုတစ္ခုနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုအလြယ္တကူ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သလား?
ဒီလို စဥ္းစားမိၿပီးေနာက္ တစ္ညေနမွာ မိန္းမျဖစ္သူကို သူေျပာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းဆိုင္မွာ ပစၥည္းေတြတင္ရင္ တျခားဖန္စီပစၥည္းေတြမတင္ဘဲ ၾကယ္သီးတစ္မ်ဳိးပဲတင္မယ္။ ရွိသမွ် ၾကယ္သီးမ်ဳိးစံုပဲတယ္မယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ အရင္စမ္းသပ္ၾကည့္ရေအာင္လို႔ သူဆိုတယ္။
အခြင့္အေရးကိုပဲ သူဆုပ္ကိုင္မိလိုက္သလား! ဒါမွမဟုတ္ "ဒီတစ္လမ္းကိုပဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံေလွ်ာက္မယ္"ဆိုတဲ့လုပ္ရပ္မွာ အခြင့္အေရးက ကပ္ပါလာခဲ့သလား! မေျပာတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ၾကယ္သီး သီးသန္႔အေရာင္းဆိုင္ႀကီးတစ္ခု အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကယ္သီးမ်ဳိးစံု ျဖန္႔ေဝဆိုင္၊ အေရာင္းဆိုင္ႀကီးအျဖစ္နဲ႔ သူတို႔ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ဒီေက်ာင္းဆရာအမ်ဳိးသားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထမင္းစားဖိတ္တယ္။ ဒီထမင္းစားပဲြက သူ႔သမီး အဂၤလန္သြားမယ္ ဂုဏ္ျပဳပဲြလို႔ဆိုတယ္။ ၾကယ္သီးဆိုင္ျဖစ္ထြန္းၿပီး ေငြေၾကးေတြစုေဆာင္းမိလို႔ သမီးကို ႏုိင္ငံျခားပို႔ ေက်ာင္းတက္ေစသလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမးေတာ့ သူက ေျပာတယ္.. "သမီးက ေက်ာင္းစာသိပ္မေတာ္ဘူး။ တကၠသိုလ္ေတာင္ မေအာင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္စာကို သူႀကိဳက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာဆရာတစ္ဦးကိုေခၚၿပီး အဂၤလိပ္စာပဲ သူ႔ကိုသင္ေစခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ေၾကာ္ျငာတစ္ခုမွာ စကားျပန္တစ္ဦးအလိုရွိတယ္ဆိုလို႔ သူေလွ်ာက္လိုက္တာ အေရြးခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလန္မွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သြားမွာပါ"။
ေတာင္တစ္ေတာင္တည္းကိုပဲ ၾကိဳးစားတက္လွမ္းသူက ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားကိုေရာက္မွာျဖစ္တယ္။ အလုပ္တစ္ခုကို စဲြစဲြၿမဲၿမဲ ဇဲြရွိရွိနဲ႔ႀကိဳးစားလုပ္သူက ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။
မူရင္း-- http://www.gushi365.com/info/436.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
Share
