လူ႕ေလာကၾကီးမွာ
လူေတြဟာ ဘ၀ဆိုတဲ႔ ေရစီးေၾကာင္းၾကီးနဲ႔ စီးေမွ်ာေနရင္းနဲ႕ အလိုက္သင့္
ကခုန္ေနၾကပါတယ္။ ကခုန္တယ္ လို႔သံုးတာ လႈပ္ရွားေနၾကတယ္လို႔ေျပာတာပါ။ ဒီလို
စီးေမွ်ာေနရင္းနဲ႔ ေရစီးေၾကာင္းရဲ႕အားအတိုင္း ျမန္လိုက္ေႏွးလိုက္
ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အေကြ႕အေကာက္နဲ႔ ဆိုလည္း ေကြ႕လိုက္ေကာက္လိုက္ၾကရတာပါပဲ။
အဲ႔ဒီမွာ တူတူေမွ်ာရင္းနဲ႔ ပူးခ်င္ပူးသြားမယ္၊ ကြာရင္ကြာသြားမဲ႔
အေနအထားေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေရတံခြန္လို႔ ဟာမ်ိဳးေတြနဲ႔
ေတြ႕ရင္လည္း ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ က်ဆင္းသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အလိုက္သင့္
စီးေမွ်ာေနရင္လည္း အလိုက္သင့္ပါပဲ။ ေရးစီးေၾကာင္းထဲမွာ စီးေမွ်ာေနရင္းနဲ႔
ကိုယ္၀ါသနာပါရာ သန္ရာသန္ရာ ေတြလည္း လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဘ၀ရဲ႕
ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ရယူပိုင္ဆိုင္တဲ႕ သူေတြ ရွိသလို သာမန္နဲ႔ပဲ
ျပီးသြားလိုက္ရတဲ႔ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ေရးစီးေၾကာင္းၾကီးရဲ႕
မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ၀ဲဂယက္ေတြေၾကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ
ၾကိဳးစားကူးခက္ရမွာပါ။
ေလာကၾကီးမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ အခါ
အေပးအယူ ကိစၥေတြရွိပါတယ္။ အေပးရွိလို႔ အယူရွိသလို အယူရွိလို႔လဲ အေပးဆိုတာ
ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္က ေကာင္းတာေပးတိုင္းလဲ ကိုယ္႔ရွိ အေကာင္းဆိုတာ
ျပန္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဆာ အိုက္ဆက္နယူတန္ ေျပာသလို သက္ေရာက္မႈ ရွိရင္
တန္ျပန္မႈဆိုတာ ရွိေပမဲ႔ ဒီကိစၥမွာ မ်ားမ်ားသက္ေရာက္တိုင္း
မ်ားမ်ားမျပန္ပါဘူး။ နဲနဲ သက္ေရာက္လည္းမ်ားမ်ား ျပန္လာခ်င္ ျပန္လာပါတယ္။
ကိုယ္ကေတာ႔ သက္ေရာက္မႈ အျမဲ မွန္ကန္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ
ခၽြင္းခ်က္ ဆိုတာေတြ သိပ္မ်ားပါတယ္။ အဲ႔ဒီ ခၽြင္းခ်က္ဆိုတာေတြကလည္း
စဥ္းစားရမဲ႔ ဟာေတြပါ။ ကိုယ္ကေကာင္းတိုင္း သူတို႔ျပန္ေကာင္းႏိုင္ပါမလားဆို
ေလာကၾကီးမွာ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးခ်စ္ၾကတဲ႔ အခါမွာလည္း ကိုယ္ကေတာ့
ခ်စ္လိုက္ရတာပါပဲ ဆိုေပမဲ႔ သူက ျပန္ခ်စ္ရင္ မွ ခ်စ္မွာပါ။ ကိုယ္က
ခ်စ္တိုင္း သူကလည္း ျပန္ခ်စ္ေနမယ္ဆို ရင္ ေလာကၾကီး ႐ႈပ္ေထြးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္ကလည္း သူ႕ကို ခ်စ္လို႔ သူကလည္းကိုယ္႔ကို ျပန္ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့လည္း
ေလာကၾကီးဟာ လွပသာယာေနမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္က သူ႔ကို
ခ်စ္ေနနားလည္းေနႏုိင္ပါတယ္ ။ သူကေတာ့ ကိုယ္ကို မခ်စ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတာကလည္း
သူ႕ဘက္က ပုဂၢိဳလိက ခံစားခ်က္ရွိႏိုင္သလို နားမလည္ႏိုင္
မစဥ္းစားခ်င္ႏိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္က တကယ္လည္းခ်စ္တယ္
ခံစားလည္းခံစားရတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သူျပန္မခ်စ္ႏိုင္တာ မစဥ္းစားႏိုင္တာကို
သူ႔ဘက္ကေန ျဖည့္ေတြးေပးလိုက္ရင္ ကိုယ္ခံစားရေတြ ေရာ့ပါသြားႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္မခ်စ္လို႔ ဒီစကားေျပာတာပါ..ငါကေတာ့ မရပါဘူးဆိုတာလည္း
ျပန္ေျပာႏိုင္႐ံုသက္သက္မွ်ေလာက္
အဲ႔အခ်ိန္မတိုင္ခင္မွာတာ့ ေစာေစာနက
ေျပာခဲ႔သလို ကိုယ္႔ရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြက ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔လို႔ ဒီလိုတန္ျပန္မႈေတြ
လာတယ္ဆိုတာ ကိုယ္႔ဟာကို ေရေရလည္လည္နားလည္ႏိုင္ေအာင္ စဥ္းစားရမွာပါ။
မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဒီေလာက္ခ်စ္ခဲ႔ ၾကတာ
လူၾကီးေတြေၾကာင့္ပါဆိုတာကလည္း ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ ရွိေနတဲ႔ အရာၾကီးတစ္ခုပါ။
အထူးအဆန္းၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခုေၾကာင့္
ကြဲကြာသြားတယ္ဆိုရင္လည္း ကံၾကမၼာကို ရည္ညႊန္း၍ ျဖစ္ခ်ိန္တန္တဲ႔ သေဘာကို
လက္ခံႏိုင္ရမွာပါ။
ေနာက္ဆံုး ေရစီးေၾကာင္းၾကီးတစ္ခုလို
စီးေမွ်ာေနတဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ေရစီးေၾကာင္းၾကီးထဲမွာ ေနရင္ သက္ေရာက္ျခင္း၊
တန္ျပန္ျခင္း ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ နီးစပ္ျခင္း၊ ကြဲကြာျခင္း၊
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း စတာေတြကို အလိုက္သင့္ခံစားနားလည္ရင္း သဘာ၀
တရားနဲ႔ နီးစပ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကရင္ လူေတြရဲ႕ အတြင္းစိတ္အာ႐ံုေတြမွာ
ခံစားေနရတဲ႔ ဟာေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေလာကေရစီးေၾကာင္းၾကီးနဲ႔
အလိုက္သင့္ေနထုိင္ရင္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေသာ ဘ၀ေတြ
ဖန္တီးတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစ…
(သူယူဖန္တီးေလာကတခြင္ ယူတာယူခ်ည္း ေဝၿဖာသိၿမင္အမွန္ေပတည္း)
ငါသည္ဆရာ ငါသည္အေတာ္ဆံုး ငါသည္အဆံုးဆံုး ငါသည္..........
မရွိနိုင္ေပတည္း
Share
1 comment:
ဖတ္သြားပါတယ္ အကုိေရ..
Post a Comment