လူနဲ႕ တိရစ ၦာန္
သိကၡာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုဟာ လူေတြေျပာၾကဆိုၾကရတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။
လူ႕အျဖစ္မွာ မရွိမျဖစ္ရွိေနဖို႕လိုအပ္တဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးတစ္ခုပါပဲ။
သိကၡာမရွိေတာ့ရင္ အဲဒီလူဟာ "အကြပ္မဲ့ၾကမ္း ပရမ္းပတာ"၊
"ပဲ့မပါတဲ့ေလွလို ဦးတည္ရာမဲ့ေမ်ာ" ဆိုတဲ့ အျဖစ္ေတြနဲ႕ ႀကံဳရမွာပါ။
သိကၡာဆိုတဲ့တရားက ထိန္းသိမ္းထားလို႕သာလူသားဟာတိရစ ၦာန္နဲ႕ ကြာျခားေနခဲ့တာပါ။
သိကၡာမဲ့ၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ တိရစ ၦာန္နဲ႕မျခားေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လူဟာ လူ႕သိကၡာကိုတန္ဖိုးထားရပါမယ္၊ လူ႕သိကၡာကို ေစာင့္စည္းရပါမယ္။
သိကၡာရွိတဲ့လူ
လူမွန္ရင္ သိကၡာ ရွိရပါတယ္။ သိကၡာရွိတဲ့ အျပဳအမူ၊ သိကၡာရွိတဲ့ အေျပာအဆို၊
သိကၡာရွိတဲ့အေတြးအႀကံေတြနဲ႕ ျပည့္စံုေအာင္ ထံုမႊန္းထားရပါတယ္။
မွန္တဲ့ အျပဳအမူ၊ ေကာင္းတဲ့ အေျပာအဆို၊မြန္ျမတ္တဲ့အေတြးအႀကံရွိသူဟာ သိကၡာရွိသူ ျဖစ္ပါတယ္။
သိကၡာ အထူးျပည့္စံုသူဟာ အားလံုး ေလးစားရသူျဖစ္ၿပီးအျပည့္စံုဆံုး သူကေတာ့
အားလံုးကိုးကြယ္ရသူ ျဖစ္မွာပါပဲ။
အရာရာမွာလိုက္ၿပီး သိကၡာမျပည့္စံုႏိုင္လို႕ထိုက္သေလာက္ နည္းနည္းရွိေနရင္ေတာင္
လူ႕အျဖစ္နဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္ ရွိေနႏိုင္ေပမယ့္သိကၡာမဲ့တဲ့အခိုက္မွာေတာ့
အဲဒီ သိကၡာမဲ့သူဟာအေနခက္ရပါၿပီ။ လူ႕အျဖစ္ကေန ေလ်ာဆင္းလို႕အေျခမဲ့ရပါၿပီ။
လူရာမ၀င္ေတာ့ဘူးေပါ့။
သိကၡာရွိတဲ့ အျပဳအမူ(ကာယကံ)
ခန္းခန္းနားနားနဲ႕ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ၀တ္လို႕ ဣေျႏၵတစ္ခြဲသားနဲ႕
ခန္႕ခန္႕ညားညားေနတာကိုသိကၡာရွိတဲ့အျပဳအမူလို႕ လူေတြထင္တတ္ၾကပါတယ္။
ေခတ္မီေအာင္၀တ္စားလို႕ ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းအနား သြားႏိုင္မွသိကၡာရွိတဲ့သူလို႕ ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။
ကားေကာင္းေကာင္း၊တိုက္ႀကီးနဲ႕ ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္ေတြ သံုးစြဲသူကိုသိကၡာရွိတယ္ထင္ၿပီး
အားက်တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ သိကၡာရွိတဲ့ အျပဳအမူကို လြဲမွားစြာ ခံယူၾကတာပါပဲ။
ေလာကမွာ လူသားကို တန္းဆင္းမသြားေစဖို႕ သိကၡာထပ္ သတ္မွတ္ေပးရာမွာ
ကာယဒုစရိုက္ (၃)ပါးကိုမက်ဴးလြန္မိေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္တဲ့သူဟာ
သိကၡာရွိတဲ့ အျပဳအမူနဲ႕လူ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁) ပါဏာတိပါတ = သူ႕အသက္သတ္မႈ၊
(၂) အဒိႏၷဒါန = အရွင္သည္ ကိုယ္ႏႈတ္တို႕ျဖင့္ မေပးအပ္ေသာ သူ႕ဥစၥာကို ခိုးမႈ၊
(၃) ကာေမသုမိစ ၦာစာရ = ကာမဂုဏ္တို႕၌ ယုတ္ယုတ္မာမာ က်င့္မႈ။
ပါဏာတိပါတ
သူတစ္ပါးကို သတ္ျဖတ္တဲ့သူ၊ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္တဲ့သူ၊
သူတစ္ပါးကို သိကၡာက်ဆင္းေအာင္ လုပ္တဲ့သူေတြဟာ သိကၡာမဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သူမ်ားကို ကိုယ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊စိတ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ နာက်င္ခံစားေအာင္ ျပဳမူၾကသူေတြဟာ
သိကၡာမရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္သလို သူတစ္ဦးကိုကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးထိခိုက္နစ္နာဖို႕
ႀကံစည္လုပ္ေဆာင္ေနတာဟာလည္း သိကၡာမဲ့တဲ့ အျပဳအမူပါပဲ။
အဒိႏၷဒါန
သူတစ္ပါး ပစၥည္းဥစၥာကို ပိုင္ရွင္မသိေအာင္ ခိုးယူသူ၊ ခိုးယူဖို႕ ႀကံစည္ေဆာင္ရြက္ေနသူဟာ
သိကၡာမဲ့တဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူခိုးလို႕သတ္မွတ္ခံရသူကို ကိုယ့္ဥစၥာခိုးသည္ျဖစ္ေစ၊
သူတစ္ပါးဥစၥာ ခိုးသည္ျဖစ္ေစလူေတြရြံ႕မုန္းၾကပါတယ္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ပိုင္မွ်မက အမ်ားပိုင္ အမ်ားဆိုင္ ျပည္သူပိုင္ ပစၥည္းကို၊
အရင္းအျမစ္ေတြကို၊ေျမယာေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ၿပီး
အလြဲသံုးစား လုပ္ေဆာင္ထားၾကသူေတြမွာ လူေတြကသိကၡာမရွိေအာင္ ဆိုၾကတာဟာခိုင္လံုတဲ့ ဥပမာတစ္ရပ္ပါ။
က်ဴးလြန္ၿပီးသူကို မဆိုထားနဲ႕က်ဴးလြန္လိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရေအာင္၊
လုပ္ခြင့္လိုင္စင္ရေအာင္၊ပိုင္ခြင့္အာဏာရေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနက်တဲ့သူေတြကိုေတာင္မွ
မေထာက္ခံမေရြးခ်ယ္ၾကပါဘူး။
ခိုးမႈနဲ႕ ခိုးမလို႕ ႀကံစည္မႈဟာရွက္ဖြယ္အျပဳအမူနဲ႕ လူကိုေအာက္တန္း က်ေစပါတယ္။
ကာေမသုမိစ ၦာစာရ
ကာမဂုဏ္အမႈျဖစ္တဲ့ အာရံုေတြအေပၚ ျမင္ခ်င္၊ ၾကားခ်င္၊ စားခ်င္၊ နံခ်င္၊ ထိေတြ႕ခ်င္၊
ႀကံစည္ေတြးေတာခ်င္တာဟာ လူ႕သဘာ၀ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒါေတြကို
ယုတ္ယုတ္မာမာ က်င့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိကၡာမဲ့ရာက်ပါတယ္။
လိုခ်င္ေတာင့္တဲ့ ဒီေလာဘကို လူ႕ေဘာင္လူ႕ဘ၀က ခြင့္ျပဳထားတဲ့ လူ႕နည္းလူ႕ဥပေဒေတြနဲ႕
ရယူခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ နည္းေက်ာ္၊ ေဘာင္ေက်ာ္၊ စည္းေက်ာ္ၿပီး ရယူမယ္၊ ခံစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့
အားလံုးကလက္ညိဳးထိုးလို႕ ရႈတ္ခ်ၾကမွာပါပဲ။
သိကၡာရွိတဲ့ အေျပာအဆို (အေရးအသား)(၀စီကံ)
လူတစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အေျပာေကာင္း၊ အေရးေကာင္းၾကပါတယ္။
"ေက်ာက္ဆင္းတု ေခါင္းညိတ္" ေလာက္ေအာင္ဆိုတတ္၊ ေရးတတ္ၾကေပမယ့္ ကိုယ့္အေျပာ၊
ကိုယ့္အေရးကို တာ၀န္မယူႏိုင္ၾကပါဘူး။ အေျပာနဲ႕အလုပ္၊အေရးနဲ႕
အလုပ္ လက္ေတြ႕မညီရင္ကေလးေတာင္မွ လူေတြကလက္မခံခ်င္ ျဖစ္တတ္ၾကတာပါပဲ။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ကတိကို ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ ေအာင္ျမင္ေအာင္
စြမ္းေဆာင္ေပးၾကရတာဟာသိကၡာက်ဆင္းမွာ စိုးရိမ္ၾကလိုု႕ပါ။
ေလာကမွာ လူသားကိုေအာက္တန္းက်မသြားေစဖို႕တန္ဖိုးျမွင့္
ေစ်းတင္ရာမွာ၀စီဒုစရိုက္ (၄) ပါးကို မေပါက္မက်ားေအာင္ ေစာင့္စည္းႏိုင္သူဟာ
သိကၡာရွိတဲ့ အေျပာအဆိုနဲ႕လူ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁) မုသာ၀ါဒ = မဟုတ္မမွန္တဲ့စကား ေျပာဆိုမႈ၊
(၂) ပိသုဏ၀ါစာ = ေခ်ာပစ္ကုန္းတိုက္မႈ၊
(၃) ဖရုုႆ၀ါစာ = ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အယုတ္တမာ ေျပာဆိုမႈ၊
(၄) သမၹပၸလာပ၀ါစာ = ျပိန္ဖ်င္းေသာစကား ေျပာဆိုမႈ။
မုသာ၀ါဒ
မိမိအတြက္ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားအတြက္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ
မဟုတ္မမွန္တဲ့ စကားကိုမဆိုသင့္ပါ။
မဟုတ္မမွန္တဲ့ စကားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ မဟုတ္မမွန္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ
ေပၚထြက္လို႕လာမွာျဖစ္ပါတယ္။
မိမိမွာ၊ သူတစ္ပါးမွာ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးသာ ရႏိုင္တာမို႕ ဒီလို မဟုတ္မမွန္တဲ့ အေျပာအဆိုကို
က်ဴးလြန္ေျပာဆိုတာဟာ သိကၡာမဲ့ေစပါတယ္။ လူကဲ့ရဲ႕ေစပါတယ္။
လူလိမ္လူညာအျဖစ္နဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊စီးပြားဖက္အျဖစ္ ဘယ္သူကမွ လက္ခံခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘ၀လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲခ်င္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဆိုးတူေကာင္းဖက္ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္လုပ္ဖို႕ ေ၀းလို႕ စကားစမည္ေတာင္
ဆိုခ်င္ၾကေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ သိကၡာက်လွပါတယ္။
ပိသုဏ၀ါစာ
မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးၾကား ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္၊ လင္မယားၾကား အထင္လြဲမွားေအာင္၊
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြၾကား စိတ္၀မ္းကြဲေအာင္ ေခ်ာပစ္ကုန္းတိုက္တာဟာ
သိကၡာမရွိတဲ့ အေျပာအဆ္ိုပါပဲ။
အဲလို ေျပာဆိုသူေတြဟာ အဲလို အခ်င္းခ်င္း အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္မွ တဖက္ဖက္က သူတို႕ကို
ခ်စ္လာမွာျဖစ္လို႕ပါပဲ။ ညံ့ဖ်င္းၿပီး သိကၡာမရွိတဲ့
" တြင္းေဟာင္းကိုမွ ေအာင္းခ်င္တဲ့ ၾကြက္ဖ်င္း" တို႕ရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေျမတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြၾကား
ေသြးထိုးစကားဆိုသူေတြဟာ သိကၡာမဲ့သူေတြပါပဲ။ "ႏြားကြဲေတာ့ က်ားဆြဲ" ဆိုသလို
သူတစ္လူငါတစ္မင္း ျဖစ္ကုန္မွသူတို႕ၾကား၀င္အခြင့္ရမွာျဖစ္လို႕ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လုပ္အားနဲ႕
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့၊မရပ္တည္ႏိုင္ၾကတဲ့၊နယ္ခ်ဲ႕စိတ္နဲ႕ အေခ်ာင္သိမ္းယူခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးမပီသတဲ့
ယုတ္ယုတ္ညံ့ညံ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြသာျဖစ္ၾကပါတယ္လို႕ ဆိုပါရေစ။ သူတို႕ကိုအားေပး၊
သူတို႕နဲ႕ပူးေပါင္း၊ သူတို႕ကို ေရာင္းစားသူေတြလည္းအတူတူနဲ႕ အႏူႏူပါပဲ။
ေသြးကြဲေနခိုက္ အေခ်ာင္နိႈက္သူေတြပါ။ သိကၡာမဲ့သူေတြပါ။
ေနာက္ ... စာေရးသူနဲ႕ စာဖတ္ပရိႆတ္ၾကား ေသြးတူညီမွ် အေပးအယူရေနတာကို
မလိုမရႈ႕စိမ့္နဲ႕အမ်ိဳးစံုစြပ္စြဲၿပီး ေသြးခြဲတဲ့ ေအာက္တန္းက်တဲ့လုပ္ရပ္ေတြမွာလည္း
သိကၡာမထိန္းႏိုင္တာ ေတြ႕ရတာပါပဲ။
ဖရုႆ၀ါစာ
ကိုယ့္လိုဘေတြ မျပည့္လာလို႕၊ကိုယ့္ဆႏၵေတြ မျဖစ္လာလို႕ ၾကမ္းၾကမ္းေျပာ၊ၾကမ္းၾကမ္းေရးၾကတာ
ေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ့္မူကိုယ့္၀ါဒနဲ႕ မညီလို႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေ၀ဖန္၊ ေဒါသေတြထြက္
ေျပာဆိုေနၾကတာေတြလည္းရွိေနပါတယ္။
ဒီလို ၾကမ္းေနေအာင္ ၀မ္းတြင္းမွာ သရမ္းေနတဲ့၀ါဒဆိုးေတြကိန္းလို႕
သိကၡာမထိန္းႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၾကတာေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို အပုပ္ခ်ရင္း ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္က်ေအာင္
ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္ခ်ေနၾကသလိုပါပဲ။
သမၹပၸလာပ၀ါစာ
အဆီအႏွစ္မပါတဲ့ အစားအစာဟာ အာဟာရကိုမျဖစ္ေစသလို ေသးဖြဲသိမ္ဖ်င္းတဲ့
စကားဟာလည္း ၾကားရသူကိုအခ်ည္းနီးျဖစ္ေစရံုမက အက်ိဳးပါ ယုတ္ေစပါတယ္။
ကိုယ့္စကား၊ ကိုယ့္အေရးကို တစ္ဖက္ကမယူရင္အပိုျဖစ္လို႕ေသးႏုတ္သြားတာပါပဲ။
အဆီအႏွစ္ပါျပန္ေတာ့ မႀကိဳက္လို႕မစားရင္ ဘယ္မွာလာ အာဟာရျဖစ္ပါေတာ့မလည္း။
အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ စကားဆိုရင္ေတာင္ အခြင့္အခါခ်င့္လို႕ သင့္မွ ေျပာရဆိုရပါတယ္။
ဒါမွသာ တစ္ဖက္ကတန္ဖိုးထားလို႕ ၿပိန္ဖ်င္းတဲ့စကားဘ၀ မေရာက္ရမွာပါ။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတာင္မွ ကၽြတ္ထိုက္တဲ့သတၱ၀ါမွသာ ေခၽြခၽြတ္လို႕ ရႏိုင္တာပါ။
ဒီသဘာ၀ကို မစဥ္းစား၊ လက္မခံဘဲ မွန္တိုင္းဆိုခ်င္လို႕ မရႏိုင္ပါဘူး။
ဆိုခဲ့ရင္လည္း သိကၡာရွိသူရဲ႕လုပ္ရပ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။
သိကၡာရွိတဲ့ အေတြးအႀကံ(မေနာကံ)
အဆင့္အတန္းရွိရွိေနႏိုင္ဖို႕၊ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြရဖို႕၊ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ၊
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြရဖို႕ႀကံစည္တာဟာ ေကာင္းေပမယ့္ အဲဒီအေတြးအႀကံေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
ေမွာက္မွားတဲ့ အႀကံေတြပါလာတတ္ ပါတယ္။
သူ႕ထက္သာေအာင္ မရိုးသားတဲ့ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ႀကံစည္လုပ္ေဆာင္ ေအာင္ျမင္တာကိုပဲ
နပ္တယ္၊ ေတာ္တယ္လို႕ သိကၡာထင္မွတ္ ဂုဏ္ယူေနတတ္ၾကပါတယ္။
ေပါင္းတတ္သင္းတတ္၊ ႀကံစည္တတ္လို႕လူရာသြင္း မ်က္ႏွာလုပ္ လုပ္ေနၾကရတာေတြဟာ
အႀကံအစည္နဲ႕ပတ္သက္လို႕ သိကၡာလို႕ မွားယြင္းလက္ခံေနၾကတာေတြပါ။
ေလာကမွာ လူသားကို ယုတ္ေလ်ာ့နိမ့္ဆင္း တန္ဖိုးမဲ့မသြားေအာင္ ေထာက္မကန္ေက်ာက္ထားရာမွာ
မေနာဒုစရိုက္(၃)ပါးကို မ၀င္မေရာက္ေအာင္ တားဆီးထားႏိုင္သူဟာ သိကၡာရွိတဲ့
အေတြးအႀကံနဲ႕လူ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁) အဘိဇ်ၥာ = သူတစ္ပါးစည္းစိမ္ကို "ငါ့ဟာျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေလစြ"ဟု မတရား ႀကံစည္မႈ၊
(၂) ဗ်ာပါဒ = "ေသေက်ပ်က္စီးသြားလွ်င္ ေကာင္းေလစြ"ဟု သူတစ္ပါးကို ျပစ္မွားမႈ၊
(၃) မိစ ၦာဒိ႒ိ = အယူမွားမႈ(ကံ,ကံ၏အက်ိဳးကို မယံုၾကည္မႈ)
အဘိဇ်ၥာ
သူတစ္ပါး စည္းစိမ္ဥစၥာကို ကိုယ့္ဟာျဖစ္ခ်င္သူဟာ သိကၡာမရွိသူပါ။
သူတစ္ပါးပိုင္ဆိုင္ရာကို ေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ထားနဲ႕ မေတာ္မတရားႀကံစည္တာကို
ဘယ္လိုလူကမွ လက္ခံမယ္မဟုတ္သလို အထင္လည္းႀကီးမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ေဆြမ်ိဳးဆိုလည္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေကာင္း မပီသရာ၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းဆိုလည္း
အေပါင္းအသင္းေကာင္း မပီသရာေရာက္လို႕ သူမ်ားဟာ မတရားႀကံသူရယ္လို႕
"အမ်ားတံေတြးခြက္မွာပက္လက္ေမ်ာ" ရမွာပါ။ "သူတစ္ပါးပစၥည္း အဘိဇ်ၥာပြားေနတာ"လို႕
အရပ္ထဲမွာ ေျပာၾကဆိုၾကတာၾကားဖူးေနၾကပါတယ္ေလ။
ဗ်ာပါဒ
သူတစ္ပါးကို ေသေၾကပ်က္စီးေစလိုတာဟာ သိကၡာမဲ့တဲ့စိတ္ ရွိေနတာပါ။
လူနဲ႕လူခ်င္း၊ ကံတူအက်ိဳးေပးလို႕မျမင္ႏိုင္ပဲ သူတစ္ပါးအသက္ ႀကံစည္ေနမႈဟာ ကိုယ့္ရဲ႕
လူ႕အျဖစ္ကိုလည္း၊ အသက္ကိုလည္း တန္ဖိုးမျမင္ႏိုင္တာပါပဲ။
ကိုယ့္အသက္ကို တန္ဖိုးထားရင္ သူတစ္ပါးအသက္ကိုလည္း ႀကံစည္လိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။
လူ႕တန္ဖိုး၊ လူ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕တန္ဖိုးကို သိတာဟာ လူ႕သိကၡာကို သိတာပါ။
ဒါဟာ သိကၡာရွိသူေတြ ထိန္းသိမ္းေရွာင္ရွားၾကတဲ့ ဒုစရိုက္မႈ တစ္ခုပါ။
မေစာင့္ထိန္းႏိုင္သူေတြမွာ သူ႕အသက္ကိုသတ္ဖို႕၊ သူအိမ္ယာေတြ ဖ်က္ဆီးဖို႕၊ သူ႕ႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ဖို႕
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ႀကံစည္ရင္းနဲ႕ သိကၡာမဲ့ေနၾကတာပါ။
မိစ ၦာဒိ႒ိ
ကိုယ့္အေတြးအေခၚ နိမ့္က်တဲ့အခါ ကိုယ့္အျပဳအမူ၊ ကိုယ့္အေျပာအဆိုေတြပါ
နိမ့္က်လို႕ သိကၡာမဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြသာလုပ္ေနမိေတာ့မွာ က်ိန္းေသပါပဲ။
ကံ,ကံ၏အက်ိဳးကို မယံုၾကည္ဘဲ အေတြးအေခၚ၊ အယူလြဲမွားလို႕ အျပဳအမူ၊
အေျပာအဆို၊ အေတြးအႀကံေတြ အားလံုးမွားယြင္းၿပီး ဒုစရိုက္အမႈေတြခ်ည္းသာ ျပဳမိေတာ့မွာပါ။
ဘယ္လိုမွ သိကၡာမရွိ၊ သိကၡာမသိ၊ သိကၡာမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ
ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်တဲ့ဘ၀နဲ႕ ရပ္တည္ရေတာ့မွာပါ။
သိကၡာဆိုသည္မွာ
သံဃာေတာ္ေတြမွာ "သိကၡာထပ္" ၊ "သိကၡာခ်" ၊ "သိကၡာပုဒ္" ဆိုတာေတြရွိပါတယ္။
လူမွာလည္းလူ႕အျဖစ္ကေန "သိကၡာက်" တယ္ဆိုတာ "အပါယ္က်" တာပါပဲ။ တိရစ ၦာန္အျဖစ္၊
ငရဲသားအျဖစ္၊အသူရကာယ္အျဖစ္၊ ၿပိတၱာအျဖစ္ ေအာက္တန္းက်သြားတာပါ။
လူ႕အဆင့္ကေန တန္းဆင္းရတာပါ။
လူ႕ပီသမဲ့ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အေတြးအႀကံ မရွိဘဲ ပ်က္ယြင္းခဲ့ၿပီဆိုရင္
လူ႕ရုပ္လူ႕သြင္ ရထားပါလ်က္နဲ႕ လူအျဖစ္ အသိအမွတ္ အျပဳမခံရေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လူအျဖစ္ကေန "အဆင့္အတန္း" မေလ်ာ့က်ရေအာင္
"သိကၡာ" ေလး ထိန္းထားၾကပါ။
ေဇာ္ထြန္း
http://www.mmcfamily.org/
No comments:
Post a Comment