တစ္ခါတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ မိဖုရားႀကီးကို အရမ္းကိုခ်စ္တယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ မိဖုရားႀကီးကို ဘယ္ေလာက္အထိေအာင္ခ်စ္သလဲဆိုရင္ ဘုရင္ႀကီးမွာ မိဖုရားႀကီးကလြဲၿပီး အျခားမိဖုရားေတြ မရွိဘူး။ ဘုရင္ႀကီးအရမ္းလိုခ်င္တဲ့ သား/သမီးရတနာကို မိဖုရားႀကီးဟာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ေမြးဖြား မေပးႏိုင္သည့္တိုင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွထပ္ၿပီး မိဖုရားမတင္ေျမွာက္ဘူး။ မိဖုရားႀကီးကိုလည္း စိတ္ညစ္ေစမယ့္ စကားမေျပာဘဲ အားေပးစကားကိုပဲ ေျပာတယ္။ အဲဒီ့ေလာက္အထိကို ဘုရင္ႀကီးဟာ မိဖုရားႀကီးအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခဲ့တာပါ။
တစ္ရက္မွာေတာ့ မိဖုရားႀကီးမွာ ကိုယ္၀န္ရွိလာၿပီး အခ်ိန္ကာလတစ္ခုၾကာၿပီးတဲ့အခါမွာ ဘုရင္ႀကီးအရမ္းလိုခ်င္တဲ့ သားရတနာေလးကို ေမြးဖြားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ မိဖုရားႀကီးက ေမြးတဲ့ သားေလးကို ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ ခ်စ္မလဲဆိုတာေတာ့ ေျပာျပဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့သားေလးကို အရမ္းအလိုလိုက္ခဲ့တယ္။ ႀကီးလာလို႔ ပညာသင္တဲ့အခါမွာလည္း သူတစ္ေယာက္တည္း ျပင္းေနမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး သာမန္အရပ္သားေတြနဲ႔အတူ ပညာသင္ေစခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာေပါ့ မင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားမ်ားတယ္။ မင္းသားေလးသူငယ္ခ်င္းက ဘုရင္ႀကီးဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘက္လိုက္တယ္၊ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္ တိုင္းသူျပည္သားေတြက ေျပာေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
မင္းသားေလးက မဟုတ္ဘူး။ ဘုရင္ႀကီးဟာ ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီလုိျငင္းခံုရာကေန မင္းသားေလးနဲ႔ မင္းသားေလးသူငယ္ခ်င္းတို႔ဟာ ရန္ထျဖစ္ၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ရာကေန မင္းသားေလးေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူက ေသသြားတယ္။ ဒီသတင္းဟာ တခဏအတြင္းမွာပဲ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးကို ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ မင္းသားေလးဟာ တရားရံုးမွာ တရားရင္ဆိုင္ ရတာေပါ့။ တရားရံုးကို တိုင္းသူျပည္သားေတြ အမ်ားႀကီးက လာၾကည့္ၾကတယ္။ တရားရံုးက အမႈစစ္တဲ့အခါက် မင္းသားေလးေၾကာင့္ သာမန္အရပ္သားေလး ေသသြားတာကို ဘယ္သူကမွ သက္ေသမလိုက္ရဲၾကဘူး။ မင္းသားေလးကလည္း ၀န္မခံဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ထြက္လာၿပီး မင္းသားေလးကို ေျပာတယ္။
(ဘုရင္ႀကီး) သားေတာ္။ ခမည္းေတာ္ဟာ ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ၿပီး သားေတာ္ဟာ မင္းသားေလးတစ္ပါး ျဖစ္တယ္။ ခမည္းေတာ္ေရာ၊ သားေတာ္ေရာဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ အားလံုးရဲ႔ စံျပပုဂၢိဳလ္သာလွ်င္ ျဖစ္တယ္။ အားလံုးရဲ႔စံျပပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ သားေတာ္ဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့အျပစ္ကို ၀န္မခံရဲဘူးဆိုရင္ တိုင္းသူျပည္သားေတြအားလံုးဟာ သားေတာ္ကို ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ၊ ဘယ္လို ေ၀ဖန္ၾကမလဲ၊ ဘယ္လိုေလးစားၾကေတာ့မလဲ။ တစ္ခ်ိန္မွာ သားေတာ္ဟာ ခမည္းေတာ္ရဲ႔ ထီးနန္းကို ဆက္ခံရမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ သားေတာ္အေပၚမွာ ေလးစားမႈမရွိတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို သားေတာ္ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္မလဲ။
(မင္းသားေလး) မွန္လွပါ ဖခမည္းေတာ္။ ခမည္းေတာ္ရဲ႔ ဆိုဆံုးမမႈေၾကာင့္ သားေတာ္အျမင္မွန္ရပါၿပီ။ သားေတာ္ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံပါ့မယ္။ သားေတာ္ရဲ႔သူငယ္ခ်င္းဟာ သားေတာ္ေၾကာင့္ ေသသြားတာပါ။
(ဘုရင္ႀကီး) သားေတာ္။ သူမ်ားအသက္ကို သက္ရင္ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ ျပန္ေလွ်ာ္ေပးရမယ္ဆိုတာ သားေတာ္သိတယ္ေနာ္။ သားေတာ္ဟာ မင္းသားေလးတစ္ပါး ျဖစ္ေပမယ့္ သားေတာ္ဟာလည္း လူသားတစ္ေယာက္၊ ေသသြားတဲ့ သားေတာ္ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဟာလည္း လူသားတစ္ေယာက္။ လူလူျခင္း အတူတူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သားေတာ္ရဲ႔ အသက္နဲ႔ ျပန္ေလွ်ာ္ေပးရမယ္။ သားေတာ္ ေက်နပ္ရဲ႔လား။
(မင္းသားေလး) ေက်နပ္ပါတယ္ ခမည္းေတာ္။
(ုဘုရင္ႀကီး) ကဲ ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆို အမိန္႔ေတာ္ခ်မယ္။ မင္းသားေလးကို သတ္ေစ။
ဘုရင္ႀကီးဟာ ေသမိန္႔ခ်ၿပီးတဲ့အခါမွာ မ်က္လံုးအိမ္က မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းလာခဲ့တယ္။ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သူ႔ရဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးကို သူကိုယ္တိုင္ ေသမိန္႔ခ်ခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူ႔ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို စုိ႔နစ္ေၾကကြဲေနခဲ့တယ္။ သူ႔သားေလးအတြက္ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာတယ္။ သူ႔မွာ သား/သမီးဆိုလို႔ ဒီတစ္ေယာက္ရွိတာ။ ရွိတဲ့ဒီတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္လို႔မွ အားမ၀ေသးဘူး ခြဲခြာရေတာ့မယ္။ သူ႔ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို နာက်င္ေနခဲ့ရွာတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာနဲ႔ သူ႔သားေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မင္းသားေလးဟာ ဘုရင္ႀကီးကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီးဟာ အရမ္းကို အံ့ၾသသြားတယ္။
(မင္းသားေလး) ခမည္းေတာ္ သားေတာ္ကို ခြင့္လြတ္ပါ။ တကယ္ေတာ့ သားေတာ္ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဟာ မေသပါဘူး။ သားေတာ္နဲ႔သူနဲ႔ စကားမ်ားတယ္။ ဖခမည္းေတာ္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးလို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြက ေျပာေနပါတယ္လို႔ သားေတာ္ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။ သားေတာ္က သူေျပာတာကို လက္မခံဘူး။ ျပန္ျငင္းတယ္။ ခမည္းေတာ္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ တရားမွ်တမႈရွိတယ္။ မယံုရင္ သက္ေသျပမယ္လို႔ ေျပာၿပီး သားတို႔ ရန္ျဖစ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ခုိင္းခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဖို႔ အတန္းသားေတြနဲ႔ ဆရာကို သားကိုယ္တိုင္မွာခဲ့တယ္။ အခု ခမည္းေတာ္ရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ သားေတာ္ေၾကာင့္ သားေတာ္သူငယ္ခ်င္း ေသသြားတယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနတယ္။ ဒီကိစၥကို ခမည္းေတာ္ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ။ ခမည္းေတာ္ရဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သာ မွားခဲ့ရင္ ခုနက ခမည္းေတာ္ ေျပာခဲ့သလိုေပါ့။ တိုင္းသူျပည္သားေတြက ခမည္းေတာ္ကို ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ၊ ဘယ္လို ေ၀ဖန္ၾကမလဲ၊ ဘယ္လိုေလးစားၾကေတာ့မလဲ။ အခုေတာ့ ခမည္းေတာ္ရဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္မႈေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာလည္း ခမည္းေတာ္အေပၚမွာ အျမင္မေစာင္းေတာ့ဘူး။ အားလံုးက ရိုေသေလးစားခ်င္ခင္ရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။
မင္းသားေလးရဲ႔ စကားအဆံုးမွာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးမ်က္ႏွာဟာ ၿပံဳးလာခဲ့ၿပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြအားလံုးၾကားေအာင္ စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြအားလံုးဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႔ေျပာစကားကို တစ္ခဲနက္ အားေပးေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဘုရင္ႀကီးက ဘာေျပာလိုက္တာလဲ သိလား။ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဘုရင္ႀကီးေျပာလိုက္တာက
“ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအေပၚမွာ ေက်ာသား၊ ရင္သား မခြဲျခားဘူး၊ အျဖဴ၊ အမဲ မခြဲျခားပါဘူး”
အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး စာ႐ွဳ႔သူအေနနဲ႔ ရသတစ္ခုခုကို ခံစားမိတယ္ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားရႀကိဳးနပ္ပါၿပီ။
ႀကိဳးစားလ်က္။
Share
No comments:
Post a Comment