"ေဖာင္ေပၚမွ လူ ခုႏွစ္ဦး"
တစ္ခါက သေဘၤာပ်က္လို႔ ေဖာင္တစ္ခုေပၚေရာက္တဲ့ လူတစ္စု အေၾကာင္းကိုလည္း အမွတ္ရပါရဲ႕ မေသမေပ်ာက္လို႔ ေဖာင္ေပၚေရာက္တဲ့အတြက္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆရမွာလား . . . ။
(၁)
အဲဒီခုနွစ္ဦးထဲက တစ္ဦးကေတာ့ ကံေကာင္းလို႔ ေဖာင္ေပၚေရာက္ေနတာလို႔ ျမင္ပံုမရဘူး။
သူက တစ္ေလာကလံုးကို အၿမဲပဲအဆိုးျမင္ေနတက္တဲ့ အဆိုးျမင္၀ါဒီ Pessimist ျဖစ္တယ္တဲ့။
ေလာကမွာ ေကာင္းျမတ္ပါေပတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လူကို ဒုကၡပိုေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လွည့္စားေနတာေတြျဖစ
ဒီေတာ့ . . ေကာင္းျမတ္ပါေပတယ္ဆိုတာေတြဟ
အခုလည္း သေဘၤာပ်က္ၿပီး ေဖာင္ေပၚေရာက္ေနတာဟာ ကံေကာင္းလို႔ ေရာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒုကၡမ်ားမ်ား လူမွာေရာက္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ဆဲြထားတဲ့ သေဘာပဲလို႔ သူျမင္တယ္။
(၂)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့
အတၱဗဟိုျပဳသမား Egocentric အတၱဗဟိုျပဳ၀ါဒီျဖစ္တယ္။
သူ႔ရဲ႕လက္သံုးစကားကေတာ့ . . .
“ဒီကေန႔မွာ ရႏိုင္သမွ် ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြကို ခံစားသာယာပစ္လိုက္” ဆိုတာပဲ တဲ့။
အခုလို ေဖာင္ေပၚေရာက္ေနတုန္းမွာလည္
(၃)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အေကာင္းျမင္သမား Optimist ျဖစ္တယ္။
သူက အေကာင္းျမင္သမားပီပီ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ၿပီး ကမ္းကုိျမင္ရေတာ့မွာပါလားလိ
(၄)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့
စူးစမ္းေလ့လာေရးသမား Observer ျဖစ္တယ္။
စူးစမ္းေလ့လာေရးသမားပီပီ သူကေတာ့ ပင္လယ္ရဲ႕ အေနအထား၊ လိႈင္းကေလးေတြရဲ႕ အတိုးအဆုတ္၊ ေဖာင္ေပၚက လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူ၊ အစာငတ္ ေရငတ္ျဖစ္ေနၾကပံု၊ ေဖာင္ရဲ႕ ပ်က္စီးလုနီးနီး အေျခအေန . . . ဒါေတြ ဒါေတြကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။
(၅)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့
အမ်ားအက်ိဳးေဆာက္ရြက္တာေကာင
ငါဟာ သူတစ္ပါးကို အကူအညီမေပးဘဲ မေနသင့္ဘူး၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ရြက္ေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆ ခိုင္လံုဖို႔အတြက္ ဆင္ျခင္ဆင္လက္ေတြကို သူကရွာေနတယ္တဲ့။
(၆)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့
အဆိုးအေကာင္းဟူသမွ်ကို ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ခံတက္သူ Stoic ျဖစ္တယ္။
သူက ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ဘူး၊ သူယံုၾကည္တာက ပင္လယ္ထဲက ခုန္ခ်ၿပီး ဘ၀ကို ျမန္ျမန္ အဆံုးစီရင္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ . . . ဆိုတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတိုင္း ခုန္မခ်ျဖစ္ေအာင္ အဆံုးမစီရင္ျဖစ္ေအာင္ ျငင္းဆန္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ျငင္းဆန္ခ်က္ကိုေတာ့ မွန္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာ . . . တဲ့။
(၇)
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္ဆံုးတစ္ဦးကေတာ့
ေလာကႀကီးအေၾကာင္း ဘာဆိုဘာမွ မသိတဲ့ ကေလးငယ္ကေလး ျဖစ္တယ္။
ေဖာင္ရဲ႕ မခိုင္ခံ့ေတာ့တဲ့အျဖစ္၊ ညအေမွာင္ထု ဖံုးလႊမ္းလာေတာ့မယ့္ အျဖစ္ကို စိုးရိမ္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိ။ မုန္တိုင္းလာေတာ့မယ့္ အတိတ္နိမိတ္ေတြကိုလည္း ကေလးငယ္ဟာ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။
ကေလးငယ္အတြက္ေတာ့ ေဖာင္ပ်က္ရင္လည္း ပ်က္တဲ့အထဲပါမယ္၊ ပင္လယ္ေရထဲက်မယ္၊ ဒီအတြက္ ကေလးငယ္ဟာ ေတြးလည္း မေတြးတက္ဘူး၊ ဒီေတာ့ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။
စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈလည္း မရွိဘူး၊ အေျခအေနေပးရင္လည္း မိုးလင္းတဲ့အခါ ကမ္းေျခကို ေဖာင္ဆိုက္မယ္။ ကေလးငယ္ဟာ ကမ္းေပၚေရာက္မယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အေျခအေနေတြက ဖန္တီးတဲ့အတိုင္း ျဖစ္မွာပဲ။
ေဖာင္ေပၚက လူခုႏွစ္ဦးဟာ ေလာကမွာရိွတဲ့ လူေတြမွာ ျဖစ္တက္တဲ့ သေဘာထားခုႏွစ္မ်ိဳးကို ရည္ညႊန္းထားတာ၊
ေလာကနဲ႔ ဘ၀ကို အေကာင္းျမင္တဲ့လူရွိတယ္။
အေကာင္းျမင္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ေကာင္းတာ၊ မွန္တာေတြကို မလုပ္ႏိုင္သူ မျဖစ္ဖို႔လည္း လိုမွာပဲ။
ေလာကနဲ႔ ဘ၀ကို အဆိုးဘက္က ၾကည့္ျမင္တဲ့လူလည္းရွိတာပဲ။
အဆိုးျမင္ရာကေနၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္း ၿပိဳကြဲသြားသူမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔လည္း လိုလိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ . . . လူ႔ေလာကမွာ အတၱဗဟိုျပဳသမားေတြလည္းရွိတယ
ဒီလူေတြကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ၊ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ . . . ဆိုတာလို သူတစ္ပါးေတြ ဘယ္လို ဒုကၡေတြ ေရာက္ေရာက္၊ ငါေကာင္းစားခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး သေဘာထားတယ္၊ ဒီသေဘာထားနဲ႔ ကိုယ့္အကိ်ဳးကိုယ့္စီးပြားက
ပရသမားကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပိုးျခင္းဟာ ေကာင္းတယ္လို႔ျမင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ပရသမား အေရအတြက္က လူ႔ေလာကမွာ အေရအတြက္အားျဖင့္ သိပ္ကိုနည္းတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ႏိုင္တယ္။
ေဖာင္ေပၚက ကေလးငယ္လို ဘာကိုမွ အေလးအနက္ မသိသူ . .
ဘာကိုမွ အေလးအနက္မထားသူ . . . ျဖစ္သလို ႀကံဳသလိုေနသူေတြလည္း ရွိမယ္။ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္၊ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္သြားလိမ့္လို႔ သေဘာထားသူေတြလည္းရွိမယ္။
အမ်ားႀကီးရွိေနၾကလိမ့္မယ္ . . . လို႔ ေတြးရင္း . .
ေဖာင္ေပၚက လူအမ်ိဳးအစားထဲ ခုႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ငါ . . . ဘယ္အမ်ိဳးအစားမွာပါသလဲ . . လို႔ ေတြးတယ္၊
ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲမွာမွ မပါခ်င္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာလိုက္ေရာ . .
ေက်ာက္ေဆာင္ကို ႐ိုက္လိုက္တဲ့ လိႈင္းကေန စင္လာတဲ့ ေရေတြက တစ္ကိုယ္လံုးကို တုပ္တုပ္နစ္ေအာင္ ရႊဲစိုသြားတယ္၊ ျပန္လွည့္ဆင္းသြားတဲ့ ပင္လယ္ေရရဲ႕ အသံက တဟားဟား ရယ္ေမာသြားသလိုပဲ . . . ။
ဆရာ- နႏၵာသိန္းဇံ
သမုဒ္ပင္လယ္ျပာ ႏိႈင္းပမာ (စာ ၁၃-၁၆) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားပါသည္။
No comments:
Post a Comment